Gülşah Cengiz -70 kg

Sihirli bir ev buldum!

Size öncelikle küçük bir özet geçmek istiyorum. Ablamla aramda 9 yaş var ve doğduğumda hep mama tüketmişim. 7 aylık bir bebekken yürümeye başlamışım ve dizlerimde eğrilik, babam Demir ayakkabı falan yaptırmış ve o dönemde yürümek yerine çok acı çektiğim için hep kucakta gezmişim.

Hep istediğimi elde eden bir insandım. Annemle babam çikolata verdiğinde yarısını yiyip bırakıp sonra o yarıdan devam etmek değil de yeni bir paket alır verirlerdi. Her istediğimi dediğim gibi elde ettiğim için onları parmağımda oynatıyordum, avucumun içindelerdi. Mesela meyve suyu içerken elimden aldıklarında küsüp gider, geri verdiklerinde kabul etmez yeni bir paket istermişim. Hep bu dönemde böyleydi, belki bir şeyleri hep BEN olarak gördüm. Her zaman kahvaltıyı yapıp, babamdan harçlık alıp öğlene kadar o harçlığı bitirip, yanımda beslenme var, öğle yemeği var ablam okulda yemek yemezdi onun parasını da ben harcardım. Bu durum liseye kadar bu şekilde devam etti. Aslında genetik dediğimiz şey de var, ailenin yaşantısı, yemeği sevme ama hiçbir zaman şunu düşünemiyorsun; benim babam çiftçilikle uğraşıyor mesela tarlaya gidiyor, istediğini yiyor ama baktığında yakıyor ama bunu sen akıl edemiyor, göremiyorsun.

Hiçbir zaman zayıf olmadım, hep üstüne koyarak ilerledim. En son lise bitti İstanbul’a gittim ve moda tasarım okudum ve sabaha kadar proje yapıyordum. O projelerin bir tık daha iyi olması için sabahladığım ve iki ayda bir proje teslim etmem gerekiyorken iki proje birden teslim ediyordum ve sabaha kadar yiyordum yalan değil. Ben İstanbul’da 2 yıl kaldıktan sonra tartıldığımda 143 kg ya çıkmıştım. 100 kg dan sonrası çok hızlı gitti, bana dediler ki mide ameliyatı olacaksın, be kabul etmedim. Çünkü bir şeyleri kendim yaparak çıktım ve sonra tamam yapıcam deyip 3 yıl olmak üzere ve şu anda 73 kg yum. 92 kg ya kendim indim diyetisyen ve spor yardımıyla ama her zaman şeydi koşu bandında yürüdüm indim çünkü o evre benim ağırlık olarak daha kaslı olma evrem değildi, yağ yakımı ve zayıflama evremdi. O yüzden koşu, step gibi şeyler daha farklı ön plandaydı. Sonra kampı buldum, aslında kampı bulma hikayem de şöyle, artık bir şeylerden bıkıyorsun ve hani sıkılıyorsun baktığında aslında bu senin hayatın boyunca sürdüreceğin bir şey ama o dönemde 92 kg ya indim daha çok önümde yol var ama nasıl yapıcam, bıktım. Şu andaki düşüncelerimle 92 kg da ki düşüncelerim bir değil. Bir gün instagramda gezerken ben kampı buldum.

Burası kimsenin seni düşüncelerinle yargılamadığı bir yer. Herkesin hikayesi farklı ama herkes bir amaç için burada. Ben sihirli bir değnek bulamadım ama sihirli bir ev buldum. Düşündüğünde sana yardımcı olan insanlar var ama bir şeyleri yaparken kendi başına bir birey olarak yapma özgüveni kazanıyorsun.

Mantık olarak diyorsun ki ben light ürün yiyeceğime, istediğimin tadına varıp miktarına dikkat ederek tüketirim çünkü hayatımın sonuna kadar devam edecek bir süreç düşüncesine ulaşıyorsun. Ben şeyi düşünüyorum 92 kg ile buraya geldim, döndüm tekrar geldim. Bir ara pes eder gibi oldum ama pes etmedim şu an 73 kg yum. Ben 143 kg dum amacım benim sağlıklı bir insan olmaktı. Aslına baktığında hiç aklımda bunlar yokken bir yanda buradan çıkmadan manavgattaki hocalarımla konuşuyorum, kickbox dersi olsun başka dersler olsun bunlarla uğraştım uğraşmaya da devam edeceğim. Çıkmadan planı ayarlıyorum ki gittiğimde hocalarla devam edeyim. Burada bir şeyleri yaparken planına göre hareket etmeyi öğreniyorsunuz.

Ben o kadar çok kilo verdim, o kadar çok yol katettim ki yeter diyen yok hep devamını istiyorlar. Ben 73 kg yum ve mutluyum.

Mutluyum, aynanın karşına geçtiğim zaman mutluyum ama bir taraftan da mutsuzum. Mutsuz olduğum yer kendime yaptıklarım. Neden kilo aldım, neden verdim, neden vücudumu bu hale getirdim tarafı ama baktığımda mutluyum çünkü eski Gülşah yok.

Psikoloji. En başta psikoloji. Benim psikolojim 143 lerden 73 kg ya inecek kadar güçlüyse bunu da yapacak kadar güçlü yani. Evet neleri başardım bu hiçbir şey değil.

Ben kendime güvendim, kendimi motive ettim, kendi başımayım evet kapıdan çıktığımda kendi kendimle kalacağım ama telefonu açtığımda Hocam diyebileceğim birileri var. Zorda kaldığımda buranın kapılarının açık olduğunu biliyorum, çıkıp geleceğimi de biliyoru ama buraya operasyondan sonra gelmek istiyorum, kilo vermek için değil.

Yorum Yazın